ஆக்காட்டி முதல் இதழ் - வாசிப்பின் பின்னரான குறிப்பு

ஆக்காட்டி முதல் இதழ்

வாசிப்பின் பின்னரான குறிப்பு

-முஸ்டீன்-

தபால் கிடைத்தது. ஐரோப்பாவில் இருந்து வரத் தாமதிக்காத ஆக்காட்டி பக்கத்து வீட்டாரிடமிருந்து கிடைக்கத் தாமதித்துப் போனதன் விளைவு இக்குறிப்பும் கொஞ்சம் தாமதமாயிற்று. முதலில் இதழை அனுப்பி வைத்தமைக்கு நன்றி.

முதல் இதழ் என்ற மனோநிலையில் இருந்து விடுபட்டு அலாதியாக வாசிக்கும்படி இருந்தது சிறப்பம்சம். ஏகப்பட்ட எழுத்துப்பிழைகளையும்விட்டு, நேர்த்தியில்லாத வடிவமைப்பில் சகிக்கவொனாத கோலத்தில் இதழைத் தந்துவிட்டு அக்குறைகளைச் சொல்லும் போது, இது எமது முதல் முயற்சி, அவசரத்தில் செய்தது அடுத்த இதழில் திருத்திக் கொள்கின்றோம் என்று நியாயம் கற்பிக்கும் அவசியமே ஆக்காட்டியின் முதல் இதழுக்கு இருக்கவில்லை. அது ரொம்பவும் ஆறுதல்.

இரண்டு கட்டுரைகளும் இரண்டு மதிப்புரைகளும் கவனம் பெறத்தக்கன. பாலுமகேந்திரா பற்றிய புரிதலை யமுனா ராஜேந்திரன் எழுத்துக்களுக்கூடாகவே அறிந்திருந்த எனக்கு உமாஜீயின் கட்டுரை மற்றுமொருவிதமான சுவை. பாலுமகேந்திராவின் படங்களை மீண்டும் ஒரு புதிய ரசனையோடு பார்க்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்தை உமாஜீ விதைத்துவிட்டுள்ளமை அவரது எழுத்துக்களுக்குக் கிடைத்த வெற்றிதான். எனக்கு மட்டுமல்ல பலருக்கும் அவ்விதமான உணர்வு ஏற்பட்டிருக்கும் என்றே நம்புகின்றேன். அது போலவே ஆரன் அட்டபேக் பற்றிய செய்தி. முதன்முறையாக இது குறித்து அறிகின்றேன். மாதமொரு கடிதம் நானும் அனுப்பினால் என்ன என்றுதான் முகவரியைப் பார்த்துவிட்டு நான் சிந்தித்த விடயம். 

சிறைச்சாலை அனுபவம் எனக்கும் இருக்கின்றது. 2012ல் இருந்து நான் பதிப்பிக்கும் எல்லாம் சிறையில் இருந்து எழுதப்பட்டவைதான். வெளிவந்த மௌனப்போரும் புன்னகை ஆயுதமும் என்ற கவிதை நூலும், ஹராங்குட்டி சிறுகதைத் தொகுதியும் இந்த மாதம் வெளிவரவிருக்கின்ற இரத்தக்குளியல் (நாவல்) பிணந்தின்னிகள் (சிறுகதைகள்) வேப்பம்பழச் சுவையும் புழுதிவாசனையும் (கவிதைகள்) ஆகியனவும் கூட சிறையில் இருந்த போது எழுதியவைகள்தாம். கவிஞர் ஆரம் அட்டபேக் சிறையிலும் அமைதியாக இருக்கவில்லை எதற்கும் வளைந்து கொடுக்காத உறுதியுடன் இருக்கிறார் என்ற வரிகளைப் படித்தபோது நான் ஆச்சரியப்படவில்லை, தீரமிக்க எழுத்தாளன் அப்படித்தான் இருப்பான் அவனை வலுவான அதிகாரத்தால் அசைக்க முடியாது. என்பது முற்றிலும் உண்மை. அவரின் விடுதலைக்காக நான் பிரார்த்திக்கின்றேன் அதேவேளை என்னால் முடிந்த முயற்சிகளையும் செய்வேன். கட்டுரை எழுதிய நண்பர் சேனன் கவிஞர் ஆரம் அட்டபேக்கின் மகனைத் தொடர்புகொள்ளக் கூடிய ஒரு வழிமுறையை எனக்கு ஈமெய்ல் பண்ணுமாறு வேண்டிக் கொள்கின்றேன். (simproduction2002@gmail.com )

என்.கே. ரகுநாதனின் ஒரு பனஞ்சோலைக்கிராமத்தின் எழுச்சி என்ற நூலை தேடிப்படிக்கும்படி செய்திருப்பது அந்நூலுக்கான திறனாய்வுக் குறிப்புதான். சாதியத்தின் பாதிப்புக்கள் அவரைத் திமிர்கொண்டு எழுந்து நிற்க வைத்திருக்கின்றது. அடக்கப்படும்போதெல்லாம் திமிறிக் கொண்டெழும்போதுதான் வாழ்க்கையில் வெற்றியைச் சுவைக்க முடிகின்றது. எமது வாழ்வை அவ்வளவு எளிதில் யாரும் தோற்கடிக்கச் செய்திட அவகாசம் கொடுக்கக்கூடாது என்பதற்கான ஒரு நிகழ்காலச் சாட்சியமாக ரகுநாதன் நமக்கு முன்னால் நிற்கின்றார். அப்புத்தகத்தை முழுமையாகப் படித்துவிட்டுத்தான் நான் உறவாட முடியுமென்று நினைக்கின்றேன். 

 கவிதைகளைப் பொறுத்தமட்டில் இன்னும் கவனம் செலுத்தப்படவேண்டும் என்றுதான் தோன்றுகின்றது. குறிப்பாக கவிதைக்கான வடிவமைப்பு ஈர்க்கவில்லை. அடுத்த இதழில் ஈர்க்கும் படியான வடிவமைப்பில் கவிதைகளை ரசிக்கவேண்டும். கவனம் செலுத்தினால் நல்லது. 

 ஒரே முச்சில் படித்து முடித்தது கருணாகரன் அவர்களுடனான ஷோபாசக்தியின் நேர்காணலைத்தான். இந்நேர்காணலைப் படிக்கும் வரையும் கருணாகரன் புலிதான் என்று நினைத்திருந்தேன். எனது எண்ணத்தை அப்படியே மாற்றிவிட்டது கருணாகரனின் நியாமான கருத்துக்கள்தான். போலியாகப் புணையப்படுதல் என்ற எல்லைக்கப்பால் கருணாகரன் மனந்திறந்திருக்கிறார். தமிழ்க் கவியின் நேர்காணலை ஷோபாசக்தி பதிவு செய்த போது எழுந்த எதிர்மறைக் கருத்துக்கள் இந்த நேர்காணலுக்கு வரவில்லையென்பது ஆறுதல் தரும் விடயம். நேர்காணலை இத்தனை பக்கங்கள்தான் அதற்கு மேல் முடியாது என்ற நிலையிலிருந்து... அதாவது ஒருவரின் முழுமையாக கருத்தை பக்கங்களால் அளவிட்டு அதற்கு மேலால் உள்ளதைக் கத்தரித்து ஒருவரை நேர்கானல் என்ற யெரில் கொல்வதைவிட்டும் பல படிகள் முன்னேறி முழுமையான கருத்தாடலுக்கு வழிவகுத்தமைக்காக நிச்சயம் ஆக்காட்டிக்கு ஒரு சபாஷ். 

புலிகள் முற்றாகத் தோற்றதன் பின்னர்தான் பலருக்கு வாய் திறந்திருக்கிறது என்ற விமர்சனம் பொதுவாக இப்போது இருக்கின்றது. யோ.கர்ணனின் எழுத்துக்கள் குறித்து ஒரு நண்பருக்கு வாசிக்கும்படி சிபாரிசு செய்தேன். அவர் படித்துவிட்டு எதிர்மறையான விமர்சனத்தைத்தான் முன்வைத்தார். ஆயினும் சூழ்நிலை என்பதுதான் பலதையும் தீர்மானிக்கின்றது என்பதை நேர்காணல் மிக வலுவாகப் பதிவு செய்கின்றது. எதிர்த்தால் ஆதரவாளன் இல்லையென்றும் ஆதரித்தால் எதிரியில்லையென்றும் கற்பிதம் கொள்ளும் சூழலில் நியாயமான கருத்துக்களைப் பதிவு செய்யக் கொஞ்சம் யோசிக்கத்தான் வேண்டியிருக்கின்றது. வடக்கு முஸ்லிம்களின் வெளியேற்றம் தொடர்பில் கருணாகரனுடன் ஒரு நீண்ட உறயாமலைச் செய்யவேண்டும் என்று நினைக்கின்றேன் முடிந்தால் தொடர்புகொள்ளுங்கள் (94 777 617 227 )

கருணாகரனின் செவ்வியை முன்னிறுத்தி சில விடயங்களை மனந்திறந்து பேசிட வேண்டும். வடக்கு முஸ்லிம்களின் வெளியேற்றம் குறித்து அவர் சொன்னவிடயங்கள் அவதானிப்புக்குரியன. அடுத்தது கிழக்குப் புலிகள் குறித்தும் மக்கள் குறித்தும் அவரது கருத்து முக்கியமானது. பொதுவாக எல்லாம் ஓகே என்று மாறிமாறி அரசியல் வாதிகள் சால்வை போர்த்திக் கொள்வதால் பிரச்சினை முடிந்துவிட்டது என்றும் இனங்களுக்கிடையில் ஒற்றுமை மேலோங்கி விட்டது என்றும் நம்புவது மிகவும் தவறு. உள்ளே சூடு ஆறாத தனலாக இன்னும் இன்னும் கொதித்துக் கொண்டுதான் இருக்கின்றது. அது உண்மைதான். இந்தக் கருத்து சூடான விவாதத்துக்குரியது. அத்துடன் இந்தவிடயத்தில் அரசியல் வாதிகளை நம்பினால் அது ஒரு சதத்திற்கும் உதவப் போவதுமில்லை மக்கள் மனதில் மாற்றத்தைக் கொண்டுவரப்போவதுமில்லை.  எப்படிப் போனாலும் ஒரு மாற்றத்தை வேண்டி நிற்கும் ஏக்கப் பெருமூச்சுகள் அதிகம் என்தையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். 

அடுத்த இதழையும் ஆர்வமாக எதிர்பார்க்வைக்கும் தரத்தில் ஆக்காட்டியின் எழுத்துக்கள் இருப்பதே முக்கியமான விடயம். உலக இலக்கியத்தரம் வாய்ந்த படைப்புக்களின் அறிமுகத்தினை ஆக்காட்டியும் செய்து தரட்டுமே என்பது எனது எதிர்பார்ப்பு. காரணம் அதைத் தரமாகச் செய்வதற்கு எம்மில் பலருக்கும் தைரியம் போதவில்லை.